Soms zien we in projecten oplossingen voorbijkomen die zo fundamenteel verkeerd zijn dat je je afvraagt hoe ze ooit tot stand zijn gekomen. Oplossingen die niet alleen onlogisch (en soms gewoonweg fout) zijn, maar waarvan je vermoedt dat de leverancier zélf ook wel wist dat het niet de juiste weg was. Toch is er op geen enkel moment ingegrepen.
Ooit waren we betrokken bij een gelijktijdige implementatie van zowel een nieuw ERP-systeem als een P2P-applicatie (een applicatie waarmee je inkoopfacturen ontvangt, controleert en verwerkt tot betaling). De P2P-leverancier was verantwoordelijk voor o.a. het opzetten van de (stamdata)interfaces tussen het ERP-systeem en de P2P-applicatie. Daarbij werd gebruikgemaakt van inmiddels verouderde technieken, waaronder een aanpak waarbij stamdata werd opgehaald op basis van een mutatiedatum.
We zullen een ieder niet vermoeien met alle technische details, maar door een bepaalde eigenaardigheid in de P2P-oplossing besloot de leverancier dat het eenvoudiger was om bij élke wijziging gewoonweg alle stamdata opnieuw op te halen. “Zoveel verandert er nou ook weer niet,” was de uitleg. Wat volgde, was een interface die nagenoeg 24/7 draaide om telkens alle data opnieuw op te halen, waarvan 99% onveranderd was. Een fundamenteel verkeerde oplossing: technisch onjuist, onnodig belastend en slecht doordacht.
Toen we dit aankaarten, kwam er een stortvloed aan verklaringen: “Maar de interface draait toch gewoon netjes door”, “Daar hebben wij helaas geen invloed op, dit zit in de broncode”, en zelfs “Zo hebben we het bij andere klanten ook draaien“. Dat je deze foutieve oplossing bij andere klanten óók zo hebt ingericht, maakt het niet ineens alsnog acceptabel. In de kern was dit gewoon een foutieve oplossing die met energie werd verdedigd, in plaats van dat deze energie werd gestopt in de klant bedienen met een betere oplossing. En de leverancier wist stiekem ook wel dat dit een verkeerde oplossing was.
Wij noemen dit soort situaties ‘parket op het plafond’: een oplossing die nooit had mogen ontstaan, maar toch realiteit is geworden. Soms omdat de leverancier het écht niet beter weet (of zich daar in elk geval achter verschuilt). Soms omdat de klant uit onwetendheid niet bijstuurt, of misschien er zelf expliciet om heeft gevraagd. Maar juist dan moet je als leverancier niet volgen, maar leiden: meedenken, adviseren en soms zelfs grenzen stellen.
Waarom is dit een probleem? Het excuus “de klant wilde het zo” is geen geldig argument. Een leverancier is geen passieve uitvoerder, maar een adviseur die moet waarborgen dat de oplossing functioneel en werkbaar blijft. Toch gebeurt het vaak dat een verkeerde keuze wordt doorgevoerd zonder tegengeluid.
Niet elke klant overziet de gevolgen van een ontwerpkeuze – Juist daarvoor huren ze een specialist in.
Dienstverlening begint niet bij uitvoeren, maar bij nadenken – Meedenken, adviseren en soms ook gewoon ‘nee’ zeggen.
Slechte implementaties kosten later altijd meer tijd en geld – Wat nu door de vingers wordt gezien, wordt later een probleem dat niemand meer kan negeren.
Een leverancier hoort te staan voor de kwaliteit van wat hij oplevert. Ook als de klant iets vraagt wat niet in zijn belang is. Ook als de software het toevallig toelaat. Ook als het makkelijker is om niks te zeggen. Juist dan moet je durven handelen.
Hoe pak je dit wél goed aan?
Een leverancier die alleen uitvoert zonder kritisch na te denken, voegt geen waarde toe—het echte verschil wordt gemaakt door actief mee te denken en gedegen oplossingen te borgen. Je levert geen gehoorzaamheid, maar kwaliteit.
Toets elke vraag. Ga na of het logisch, houdbaar en uitvoerbaar is — functioneel én technisch.
Wees transparant. Leg helder uit waarom iets niet werkt en wat een beter alternatief is.
Denk vooruit. Breng niet alleen het nu, maar ook de impact op de lange termijn in beeld.
Neem eigenaarschap. Sta voor wat je oplevert ook als dat betekent dat je soms ‘nee’ moet zeggen.
Bij overduidelijk verkeerde keuzes draaien we er niet omheen. Wie nam dit besluit, en waarom? Hoe herstellen we het? En hoe zorgen we dat het niet opnieuw misgaat? Eén ding is zeker: Waar Ansumo betrokken is, gaat het parket van het plafond.
Samenvatting Een leverancier die klakkeloos uitvoert zonder kritisch na te denken, voegt geen waarde toe. Wanneer onlogische of foutieve keuzes worden doorgevoerd zonder tegengeluid, leidt dat onvermijdelijk tot problemen verderop in het project.
Een goede leverancier denkt actief mee, adviseert en voorkomt dat verkeerde beslissingen worden geïmplementeerd. Slechte implementaties oplossen is één ding—zorgen dat ze niet wéér gebeuren, is minstens zo belangrijk.
